Blogposts

Blog

Geplaatst op vrijdag 02 december 2022 @ 16:46 door CyberSimon , 165 keer bekeken

Nadja vertelt openhartig over…

 

Nadja heeft leren genieten in Close II You

 

'In december staan we zes keer in Ahoy'

 

Het is alweer bijna anderhalf jaar geleden dat Nadja Nooijen (19) auditie deed voor Close II You. Een paar dagen later kreeg ze het verlossende telefoontje: 'Je bent het geworden'. Wat er aan vooraf ging, hoe de auditie verliep, hoe leuk (of niet leuk) ze Close II You vindt en wat ze later wil worden, vertelt ze zelf in een prettig gesprek.

 

Ik ben geboren...
Op 14 juli. In het ziekenhuis van Deurne. Een leuk verhaal? Nee, niet dat ik weet. Het was een makkelijke bevalling, dat weet ik wel. Bij m'n oudere zus duurde het heel lang, maar ik floepte er zo uit.

 

Als baby was ik...
Een blonde krullenbol. En ik lachte altijd.

 

Ik ben vernoemd naar...
Een actrice. Mijn ouders zaten een keer een Russische speelfilm te kijken en daarin speelde aan actrice, die heette Nadja. Die naam hebben ze onthouden. En uiteindelijk is het dus Nadja geworden.

 

In de laatste klas van de lagere school...
Dacht ik dat ik al heel wat was. Ben je de oudste van de school. Maar ja, dan ga je naar de MAVO en dan ben je opeens maar een 'brugpieper'.

 

Op die leeftijd was ik...
Altijd heel druk. Nee, ik was niet zo'n tuttig meisje dat met poppen speelde, ik leek meer op een jongen. Hutten bouwen, soldaatje spelen, met van die zelfgemaakte geweertjes. Dan lagen we in de bosjes van: 'Ppprr'. En politieagent en boefje, crossfietsen, dat soort dingen. Ik was altijd buiten. Ik heb ook heel wat kwajongensstreken uitgehaald, belletje trekken en vuurtje stoken. En stiekem roken, weet je wel. Nee, ik haalde iedere dag wel iets uit.

 

Als puber was ik...
Niet gemakkelijk. Oh... ik was heel opstandig. Alles wat niet mocht, deed ik toch. Als ik op een bepaalde tijd thuis moest zijn, kwam ik altijd veel te laat aankakken. Of ik had huisarrest en dan ging ik 's avonds toch stiekem de deur uit.

 

'Ik was best wel een onzekere tiener'

 

Als tiener vond ik mezelf...
Daar dacht ik helemaal niet over na. Echt niet. Ik dacht: ik zie wel. Ik was best wel een onzekere tiener. Je zit toch tussen een hoop dingen in. Bij welke groep wil ik horen? Dan ga je je net zo gedragen als die andere kinderen. Om er bij te horen, zeg maar. Maar op een gegeven moment heb je dan zoiets van: waarom doe ik zo? Ik ben hoe ik ben en daar moeten ze het maar mee doen. En dan kom je er pas achter wie je echte vrienden zijn.

 

Ik wilde later...
Kok worden, en bakker. Ja, dacht ik toen, maar dan moet je altijd in het weekend werken, haha. Nou, nu ben ik echt nooit meer thuis. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een studie sociaal pedagogisch werk. Maar ja, toen werd het zo druk met Close II You dat ik het niet af heb kunnen maken. Helaas. Ik moest nog maar drie maanden stage lopen en een scriptie schrijven.

 

Mijn leven veranderde ontzettend toen... 
Ik Eeg (van Kruysdijk) tegenkwam, een van de producers van Close II You. Die draaide op een schoolfeest bij ons. En ik stond lekker gek te doen met een paar meiden uit mijn klas. Dat vond hij zeker wel leuk, want hij kwam naar me toe en zei: 'Binnenkort is er een auditie voor een nieuwe meidengroep. Kom jij ook maar'. Dat heb ik gedaan. De rest van het verhaal ken je.

 

Toen ik door de auditie heen was gekomen, dacht ik... 
Ik word wereldberoemd, haha. Nee joh, dat dacht ik helemaal niet. Echt niet. Ik had iets van: ja gaaf, weet je wel. Ik doe gewoon m'n best en ik zie wel.

 

Na een paar maanden ging Arlice eruit. Toen dacht ik... 
Shit, weet je wel, hoe gaat het nu verder? Komt er iemand anders bij of is het nu afgelopen? Dat was een hoop gedoe, maar met Sally klikte het meteen.

 

De belangrijkste les die ik door Close II You heb geleerd, is..
Dat je moet proberen om er van te genieten. Alles gaat zo snel en er gebeurt zo veel. Soms denk je: wat hebben we vorige week allemaal gedaan? Dan moet je eerst op de lijst kijken. Omdat je het gewoon niet meer weet. Er gebeurt elke dag wel iets. Maar ja, dat is alleen maar een goed teken.

 

Ik vind het ontzettend gaaf dat...
Close II You nu ook in het buitenland wat gaat doen. Als ik het goed heb, hebben ze bij Sony ook een aanvraag gekregen van Sony Japan, maar daar hebben ze nog iets van: eerst Europa veroveren. Maar we zijn al twee keer in Parijs geweest en in België, en we hebben een week door Duitsland getourd, en we zijn naar Griekenland geweest, en volgende week gaan we ook nog naar Rusland en Turkije. Dat is echt gaaf.

 

Ik vond het heel jammer dat...
Veel mensen na de tweede single dachten dat ik de leadzangeres was van Close II You. We hadden ook helemaal niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Al binnen een paar weken stond 'Baby don't go' op vier in de hitlijsten. Maar dan krijg je van die opmerkingen als: 'Oh, jij bent toch diegene die zingt'. Dat is niet leuk voor de andere meiden. En ook niet terecht, want we werken er allemaal net zo hard voor.

 

Ik ben heel trots...
Op de groep natuurlijk. En op het album, Closer.

 

'Solo? Nee, daar moet ik echt niet aan denken'

 

Als Close II You ermee stopt...
Oh, dat weet ik niet. Solo? Nee, daar moet ik echt niet aan denken. Alleen is maar alleen. Misschien zou ik nog wel iets in de muziek willen doen, maar ik zou net zo lief een cadeauwinkeltje gaan beginnen of zo. Of ik ga m'n school afmaken. Kok? Ja, misschien. Thuis ben ik met kerst ook altijd de kok, dus...

 

Binnen een half jaar...
Ga ik op mezelf wonen. Over een paar maandjes. Het is heel gezellig thuis, maar ik ben nu bijna twintig, dus het wordt weleens tijd om op mezelf te gaan wonen. Ik heb er heel veel zin in. Want het is toch wel lekker als je je eigen stekkie hebt. Als je een drukke periode hebt gehad, is het heerlijk als je je terug kunt trekken in je eigen huis en kunt doen en laten wat je zelf wil. Waar? Wel in Deurne. Daar zitten toch al m'n vrienden.

 

Over tien jaar...
Wat ik dan doe? Geen idee. Dan ben ik al bijna dertig. Ik hoop dat Close II You nog bestaat. De Dolly Dots hebben het toch ook bijna tien jaar volgehouden. En anders... Als ik maar m'n eigen stekkie heb en zelf iets heb opgebouwd.

 

Ik kijk heel erg uit naar...
Het moment dat we echt een groot concert gaan doen. Eind dit jaar krijgen we daar al een klein voorproefje op. In december staan we namelijk als 'special guest' zes keer met René Froger in de Ahoy'. Dat is alvast een klein beginnetje.

 

Artikel afkomstig uit: Hitkrant, 1998



Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.

Plaats een reactie

Je moet ingelogd zijn om een reactie te mogen plaatsen. Klik hier om in te loggen.